ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΑΝ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ

Κομμάτια της πόλης που το φθινόπωρο να δείχνει πως είσαι κάπου αλλού ή σε κάποια άλλη εποχή, είναι λίγα. Ένα από αυτά, δημιούργημα του αντικατοπτρισμού πάνω στον τυφλό γυάλινο τοίχο του άθλιου κτιρίου απέναντι από τα Προπύλαια όταν το κάδρο πιάσει μέσα μόνο τα κίτρινα φύλλα των πλατάνων που φύτεψε η Ντόρα όταν ήταν δήμαρχος, τη κεραμιδένια στέγη ενός από τα πιο παλιά κτίρια της Αθήνας και λίγο από τον βορεινό ουρανό της να καθρεφτίζεται σε τετράγωνα κομμάτια, στο φυμέ γυαλί του κτιρίου…

ΑΘΗΝΑ, 24112012

ΤΟ ΑΣΠΡΙΣΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΓΚΡΙΖΑ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΗ ΠΟΛΗ…

Ωραία ξεκινήσαμε το πρωί με μια ανατολή στο Αιγαίο και θα κλείναμε με πολύ γκρίζο  που πλάκωσε σήμερα στην πόλη και προκαλεί μέχρι φόβο θα έλεγα, καθώς όλες οι ασχήμιες γίνονται πιο έντονες και η όποια διάθεση πάει στο βυθό της ψυχής. Κάπως έτσι έβλεπα τα πράγματα ετοιμαζόμουν να σας μεταφέρω αυτό το μουντό κλίμα αν δεν έπεφτα εντελώς τυχαία μπροστά σε ένα απλό γεγονός με πολλές όμως αναγνώσεις και ιδιαίτερη σημασία…
Τι ήταν αυτό; Τίποτα περισότερο από το άσπρισμα με κανονικό ασβέστη του δαπέδου του πάρκινγκ της Ζωοδόχου Πηγής, που βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Σόλωνος και Ναυαρίνου. Θα μου πείτε, τι σημαντικό βρήκα σε ένα ασπρισμα; Κι όμως είναι ο μοναδικός χώρος που είδα σήμερα στην Αθήνα που ο ανθρώπος που έχει σχέση με αυτόν, ο Κώστας επί του προκειμένου θέλησε να τον φωτίσει λίγο και βεβαίως να τον απολυμάνει από τη βρωμιά που σωρεύεται εκεί τις νύχτες που όλη η πόλη γίνεται ένα απέραντο ουρητήριο και κανείς βέβαια την επομένη, από τους υπέυθυνους για την καθαριότητα εννοώ, δεν καθαρίζει.

Ο Κώστας δεν είναι ο μοναδικός που καθαρίζει και απολυμαίνει το χώρο της δουλειάς του, έχω δει και κάποιον άλλον στην μικρή οδό Κατακουζηνού, στην Κάννιγκος όπου βρίσκεται και ένα σχολείο μάλιστα και η οποία, είναι ανοιχτός χώρος χρήσης ναρκωτικών. Κι εκεί ένας άνθρωπος παλεύει με τον ασβέστη να ξεβρωμίσει το χώρο και δεν αποθαρρύνεται, τον ασπρίζει σχεδόν κάθε εβδομάδα χωρίς να χάνει εκτιμώ την ελπίδα πως θα τα καταφέρει.

Δεν θα πω αν αυτοί οι δυο άνθρωποι, που έτυχε να πέσουν στην αντίληψή αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση, το καταλαβαίνετε και εσείς και πρέπει να τους απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλων των πολιτών για τη μικρή προσπάθεια που καταβάλλουν έτσι ώστε κάποιες γωνιές της πόλης να διαφέρουν λίγο από τις άλλες.

ΑΘΗΝΑ, 19112012

ΜΕ ΤΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ

Το αδιαχώρητο επικράτησε, τόσο κάτω από τους κλειστούς χώρους που λειτουργούν τα κρεοπωλεία της Βαρβακείου καθώς και στην έξοδο προς την Αθήνας, από κόσμο που ήρθε να ακούσει το ωραίο πρόγραμμα με καλλιτέχνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που διοργάνωσαν οι atenistas. Δεν ξέρω τι τους ώθησε να έρθουν τόσοι πολλοί απόψε στην αγορά, πιθανόν ο συνδυασμός χώρου και λυρικής τέχνης, ενός χώρου που δεν ήταν σίγουρο πως τον ήξεραν ή τον είχαν επισκεφθεί στο παρελθόν για ψώνια και μιας τέχνης που έχει μεν ένα φανατικό κοινό αλλά η κοσμοπλημμύρα που είδαμε δείχνει πως υπάρχει και μια μερίδα πληθυσμού που θέλει ένα ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίσει και να γνωρίσει τη Λυρική Σκηνή και αυτό έγινε ακουμπώντας πάνω σε κρεατόξυλα και κάτω από τις σκιές των τσιγκελιών και φυσικά αναπνέοντας μια έντονη μυρωδιά κρεατίλας από παντού.

Ένας φίλος που συνάντησα και είναι μέσα στα καλλιτεχνικά πράγματα, είπε πως έμοιαζε απόψε η Βαρβάκειος σαν Μεγάλη Πέμπτη που πλημμυρίζει από κόσμο που ψωνίζει για το Πάσχα αλλά δεν παρέλειψε να συμπληρώσει πως αν όλος αυτοί οι φιλότεχνοι πήγαιναν μια φορά την εβδομάδα στα κρεοπωλεία και στα υπόλοιπα μαγαζιά του ιστορικού και εμπορικού κέντρου και μια στις δεκαπέντε στη Λυρική, ούτε η αγορά θα ένοιωθε στεναχώρια, ούτε και η Λυρική, ούτε τα άλλα θεάτρα καθώς και το Μέγαρο Μουσικής.