ΤΑ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΕΡΜΟΥ

Είναι αυτές οι ημέρες, η εποχή που η μισή Ελλάδα και παραπάνω, ασχολείται με το μάζεμα της ελιάς και η μοναδική περίοδος που τόσος κόσμος, έλληνες και αλλοδαποί εργάτες βρίσκονται στην ύπαιθρο. Για το «λάδι της χρονιάς» λοιπόν ο λόγος αυτής της εξόδου ή μάχης για την επιβίωση που στις μέρες μας γίνεται λόγω της κρίσης πιο επιτακτική για μεγαλύτερη σοδειά και την παραγωγή περισσότερου λαδιού για το σπίτι και το εμπόριο.

Στην πόλη της Παλλάδας Αθηνάς όμως, της θεάς που προσέφερε στο λαό εκείνου του αρχαίου άστεος το ευλογημένο δέντρο και της το ανταπέδωσαν δίνοντας το όνομά της στην πόλη, το λιομάζεμα έχει παντελώς ξεχαστεί και όσες ελιές (πλήν ελαχίστων που επιζούν στον κατακρεουργημένο από κάθε λογής συμφέροντα Ελαιώνα) υπάρχουν μόνο για διακοσμητικούς λόγους σε κάποιες πλατείες, πάρκα και σε κάποιους μακρινούς δρόμους.

Καρπίσουν ή δεν καρπίσουν λοιπόν αυτές οι ταλαίπωρες ελιές, είναι αδιάφορο για τους πολλούς ενώ που και που ακούγεται κανένας έντονοες διάλογος αναφορικά με το αν αυτές ρυπαίνουν ή όχι τα πεζοδρόμια και ποιος είναι υπεύθυνος να τα καθαρίζει. Από την άλλη, είναι πολλοί οι συμπολίτες μας που προσπαθούν να τις μαζέψουν για να μην πάνε χαμένες και η διάθεσή τους πρέπει να είναι σεβαστή για την τιμή που περιποιούν στο δέντρο αλλά και για τον τρόπο που καλύπτουν την ανάγκη τους σε αυτούς τους στεγνούς καιρούς.

Κάτι τέτοιες σκέψεις έκανα χθες περπατώντας στην Ερμού, στην οποία ο Δήμος έχει τοποθετήσει τον Αύγουστο κάποιες ελιές μέσα σε ξύλινες γλάστρες και τις οποίες όταν τις έφεραν εκεί,είχαν δέσει ήδη καρπό. Αυτός ο καρπός ωρίμασε μέσα στο καμίνι της Αθήνας και χάρη του συχνού ποτίσματος ή των λιπασμάτων έγινε μεγάλος και ώριμος τώρα περιμένει χέρια να τον μαζέψουν.  Δεν θα τους χαρεί όμως γιατί, όπως είδα κι εγώ και με διαβεβαίωσε και ένας φίλος που ξέρει από ελιές, είναι όλες τρυπημένες από δάκο.

Με λίγα λόγια, η δουλειά του Δήμου με τις ελιές είναι μισή γιατί οι άνθρωποι που τις «φύτεψαν» και, στερούμενοι κάθε φαντασίας και σεβασμού στο δέντρο, δεν το φρόντισαν ως το τέλος της καρποφορίας με κάποιο στοιχειώδες ψέκασμα. Το είδαν μόνο σαν ένα ακόμη διακοσμητικό στοιχείο στην πόλη και δεν σκέφτηκαν ακόμη ότι έτσι κανένας δεν θα μαζέψει τον καρπό κι αυτός όταν πέφτει θα λερώνει τον πεζόδρομο με τους κυβόλιθους .  

Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα για τις ελιές της Ερμού, βάζω και ένα ερώτημα. Γιατί να βάλουν γλάστρες με ελιές στο δρόμο και να μην τις φυτέψουν κατευθείαν στο έδαφος και να τις φροντίσουν υποδειγματικά έτσι ώστε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει ένας πανέμορφος δρόμος ; Θα ήταν κατά τη γνώμη μου η καλύτερη προβολή που θα μπορούσε να γίνει στον μεγαλύτερο εμπορικό δρόμο της Αθήνας και ένα ακόμη ευχαριστώ στη Παλλάδα Αθηνά.

ΑΘΗΝΑ, 03122012