ΠΟΙΟΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ;

Κάθε ένας έχει τον τρόπο του να κινείται στην πόλη και να κάνει πράγματα που χωρίς να δηλώνονται ηχηρά να συνθέτουν εντούτοις το μωσαϊκό που απλά καλούμε ζωή της πόλης. Όλοι κάνουν πράγματα συνηθισμένα που αν τα απομονώσει όμως κανείς και εστιάσει πάνω τους τότε αποκαλύπτεται η μοναδικότητά τους και όπως λέμε στη δημοσιογραφία, μπορούν να γίνουν «είδηση». Αν μάλιστα συντρέχουν και ορισμένα άλλα πράγματα, όπως ο καιρός για παράδειγμα, τότε οι «ειδήσεις» αυτές αποκτούν άλλη διάσταση και έχουν χώρο και σε κάποιο μέσο ενημέρωσης - όπως κάναμε τον παλιό καλό καιρό στις εφημερίδες.

Τέλος πάντων, η «είδηση» είναι μάλλον η απορία που μπορεί να έχει κάποιος συμπολίτης μας αναφορικά με το ποιος ποτίζει τα πλατάνια της πόλης και ειδικά αυτά που έχουν φυτευτεί επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη στις κεντρικές λεωφόρους που γύρω από τη ρίζα τους δεν υπάρχει ακέραιο ούτε ένα τετραγωνικό χώμα και ασφυκτιούν από τις πλάκες.

Αυτά λοιπόν τα πλατάνια και συγκεκριμένα κάποια που είναι φυτεμένα δίπλα από τις στάσεις των λεωφορείων που πηγαίνουν προς τα ανατολικά προάστια της Αθήνας είδα χθες να τα ποτίζει ένας άνθρωπος, κάπως ιδιαίτερος ομολογώ. Τον παρακολούθησα να γεμίζει μπιτόνια από ένα κρουνό που υπάρχει στη γωνία Ακαδημίας και Ασκληπιού, απέναντι από το Προδόρπιο όπου συχνάζω τα μεσημέρια, να τα κουβαλάει με ένα καροτσάκι και να τα αδειάζει στις ρίζες των πλατάνων και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των ανθρώπων που περίμεναν στη στάση και τον κοίταζαν με θαυμασμό για το έργο που επιτελεί.

Τον ρώτησα αν είναι του Δήμου και μου απάντησε καταφατικά μεν αλλά χωρίς να το λέει με ενθουσιασμό. Πήγα να του ανοίξω κουβέντα αλλά τα λόγια του ήταν μετρημένα. Ούτε πως τον έλεγαν δεν μου είπε αλλά με χαρά με πληροφόρησε πως κάθε πλατάνι θέλει δυο μπιτόνια νερό και αυτό το κάνει κάθε λίγες μέρες. Δεν επέμενα σε ερωτήσεις, τον άφησα να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο προς τον τοίχο του Πανεπιστημίου όπου τον είδα να ποτίζει εκτός και από τα πλατάνια και κάτι άλλα ασθενικά δεντράκια που ήταν εκεί. Μόλις άδειασε τα μπιτόνια του, τα έβαλε πάλι στο καροτσάκι και πήγε στον κρουνό να τα γεμίσει γιατί όσο και να σας φαίνεται παράξενο, στην Ακαδημίας είναι φυτεμένα ένα σωρό πλατάνια αλλά δεν φαίνονται από την καχεξία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κι αυτά όπως οι άνθρωποι αυτής της άμοιρης, όπως την κατάντησαν κάποιοι, πόλης..

[ΑΘΗΝΑ, 02082012]