Πέρασα το μεσημέρι από τη λαϊκή της Καλλιδρομίου που δεν είχε
πολύ κόσμο, ούτε από αγοραστές αλλά ούτε και από πάγκους κι έτσι μπόρεσα να δω
κάποια πράγματα καλύτερα και να πιάσω κουβέντα με τους παραγωγούς - πωλητές και
να μάθω ορισμένες ειδήσεις. Όπως για παράδειγμα ότι σήμερα ήταν η τελευταία
ημέρα των βερύκοκων Κορινθίας των οποίων η τιμή έπεσε κάτω από το ένα ευρώ το
κιλό (0.75 συγκεκριμένα) και δεν ήταν λίγοι αυτοί που φρόντισαν να τα
προμηθευτούν λες και δεν πρόκειται να τα ξαναγευτούν.
Έτσι είναι. Αν ακούσει κάποιος πως ένα πράγμα δεν πρόκειται
να το ξαναδεί ή θα το ξαναδεί μετά από μερικούς μήνες, τότε σπεύδει να το
προμηθευτεί αμέσως και πολλές φορές τον πιάνει γι’ αυτό και πανικός. Είναι ένα
κόλπο αυτό που πάνω του στηρίζεται το οικοδόμημα της κατανάλωσης, ανεξάρτητα αν
το προϊόν είναι απαραίτητο ή όχι και όπως φαίνεται πιάνει και ποτέ δεν
πρόκειται να παλιώσει γιατί εδράζεται πάνω στις ανασφάλειες των ανθρώπων για το
αύριο, ανεξάρτητα αν πρόκειται για βερύκοκα ή λεμόνια.
Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να σημειώσουμε την καλή
διάθεση του παραγωγού - πωλητή ο οποίος θεωρεί υποχρέωσή του να ενημερώσει το
αγοραστικό κοινό για το προϊόν του και η ανακοίνωση επίσης κρύβει και μια άλλη
είδηση: Πως από την άλλη εβδομάδα και πέρα, όποιος δει βερύκοκα στον πάγκο, να
ξέρει πως είναι είτε αποτέλεσμα κάποιας περίεργης συντήρησης ή εισαγόμενα από
κάποια εξωτική χώρα του νοτίου ημισφαιρίου που τώρα που εμείς μπαίνουμε στο
φθινόπωρο, εκεί πρέπει να τελειώνει η άνοιξη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου